Yakında bulunan bir giyim mağazasına giderek, bir pantolon ve iç çamaşırı alıp getirdim.
Umumi tuvaletin birine girerek üstünü değiştirdi ve çıkardıklarını da bir poşete koydu.
O arada, arabayı getirdim.
Arabaya bindirip, evlerine doğru yol aldık.
Sohbet etmekten korkuyordum,
Biliyordum ki konuştukça, altından çok üzücü hikâyeler çıkacaktı.
Ben sessiz kalıp, olanlara düşünürken; o da evin yoluna tarif ediyordu.
Kenar mahallede, harabe olmuş bir evin önünde durduk.
İçeriye buyur etti, doğrusu ben de girmek istiyordum ve teklifi geri çevirmedim.
Amacım, hem evlerini görmek, hem de ne durumda olduklarını öğrenmekti.
Vakit ikindi olmuştu.
İçeri girdiğimde, anne ve babası karşıladı, tabi bir de kardeşleri.
Bir süre hasbihâl ettikten sonra izin isteyip, tekrar o işyerine döndüm.
Beni bekliyorlardı,
Çayım olduğu gibi duruyordu.
“Nereye gittin ya, daha çayın bile duruyor, içmemişsin?”
“Olsun, hem o çayı da içmem artık, seninle kavgaya geldim!”
“Niye ne oldu ki!”
“Neler olmadı ki, senin o tuvalete bırakmadığın çocuk var ya, hah işte o çocuk dışarıya çıkınca, senin sayende idrarını pantolonuna etti, ben de eve bırakıp geldim, Ya sen de ne biçim vicdan var, hiç merhametin yok mu?”
“Ağabey niye kızıyorsun, bizim tuvalet umumi tuvalete döndü vallahi, ne yapayım?”
“Tamam, da, ya tuvalet yapmayacaktın, madem ki yapmışsın, bari garibanların da girmesine izin ver, herkes giriyor, o da girsin, ne var, ne olacak? Gelenler arasında niye ayırım yapıyorsun, böyle yaparsan bir daha ben de buraya gelmem. Bak o bırakmadığın çocuk var ya, altına kaçırdı, senin yüzünden, sakın kendini haklı çıkarma. Belki çocuğun parası yoktur, belki gerçekten çok sıkışmıştır. Ne olur yani, çocukları, hele ihtiyarları illa da bayanları bıraksan, yardımcı olsan, ne olur yani!”
Kadın, erkek, çocuk olsun, hiç fark etmez.
Her an, her yerde, insan sıkışarak, tuvalet ihtiyacı hissedebiliyor.
Hele bir de hava soğuksa ya da bir rahatsızlığınız varsa, idrara sıkışıyorsunuz.
Her an, bir tuvalet bulamayabiliyor insan.
İdrarı tutmak, birçok rahatsızlığa da sebep olabiliyor.
Çocukların cebinde, her an para olamayabiliyor.
Yaşlılar, her zaman tuvalete yakın yerlerde durmak, oturmak istiyorlar.
Hele durum bayanlar için daha vahim oluyor.
Çarşı merkezinde, bayanlara yönelik çok az umumi bayan tuvaleti bulunuyor.
Bayanlar, ya bir resmi dairenin, ya da WC bulunan bir işyerine/esnafa gitmek zorunda kalıyorlar.
Çok önemli bir konu ve önemli bir sorun.
Parası olmayan çocuklar var, uzaklara kadar idrarını tutamayan yaşlılarımız var, umumi tuvaletle (WC) gitmekten çekinen, gitmeyen bayanlar var, engelli olanlar var.
Rahatsızlığı olanlar var, aniden büyük-küçük tuvaleti ihtiyacı hâsıl olanlar var.
Biraz empati yapmak gerekir.
Unutmayalım!
Her an, her yerde, her insanın başına gelebilir.
İnşallah insanlar, tuvalete (WC) bulunan esnaflar, işyerleri, bu konuda biraz daha dikkatli ve sorumluluk sahibi olurlar.
Bu konuda, çok sitem ve şikâyetler oluyor.
İşte bu defa da ihtiyar, kadın ve özellikle çocukların tuvalet ihtiyacının, 12-13 arasına konu olduğuna da şahitlik ediyoruz.
Kerim BAYDAK
[email protected]
